Hier kan een weldenkend mens niet omheen als het gaat over oude stalen racefietsen.
Toch heeft de Stalen Ros Turf Toertocht tot op heden Neerkant links laten liggen.
Waarom?
Omdat we rechts gingen.
En vorig jaar trokken de Peelwerkers wel links maar dan naar het zuiden.
Dit jaar gaat 't toch echt gebeuren,
het kleine Brabantse zusterdorpje van het Limburgse Meijel moet eraan geloven.
Een select bontgekleurd gezelschap retrocrossers zal er doorheen trekken.
Althans, door bos en buitengebied,
én 'n stukske fietspad, hier links ja, goed gezien eeuwig oplettende toeschouwer.
Hotsend en knotsend, slippin' and a slidin' fietsen uw reisbegeleiders zich een weg,
klimaatsceptici achter zich latend.
Zelfs na een paar dagen regen, nog nooit waren de paden zo droog.
Maar plichtsgetrouw als ze zijn, hoe lager hoe natter,
met gevaar voor lijf en leven zoeken ze naar 'n plekske voor het mooie plaatje voor thuis,
of aan de bar, zo U wilt.
Zo af en toe moet de crossfiets uitrusten van de zware arbeid.
Om onverklaarbare reden kiest deze daar dan vaak een bruggetje voor uit.
En uw onvermoeibare verslaggever grijpt dan automatisch naar de Hasselblad
in een van de wielertruizakken.
De fysiotherapeute kan tevreden zijn, dit alles in een vloeiende achterwaarts draaiende beweging.
Met geoefend oog en beetje hulp van Maggi, een korreltje zout, wordt het tafereel vereeuwigd.
Maar wat ziet Fabio's oog daar?
Waar?
Ojee, de balk zit er net voor.
U ziet het?
Net tussen de linker remgreep en het rode stuurlint?
Flamingo's!
Ja, die!
Wat zegt U, u ziet het niet?
Je moet het natuurlijk wel wíllen zien.
Zo, zo staat de Peel weer mooi op de kaart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten